Ze zijn gekomen om me uit te luiden. Ik ben verrast. Niet alleen omdat ze me komen uitzwaaien, maar ook omdat ze met zo velen zijn. Tweeëntwintig! In twee ladingen aangevoerd. Twee keer elf kinderen in een vier persoons tuktuk…

Ik keer terug van een bezoek van bijna een maand aan het kinderhuis. Het was een enerverende tijd. Voor het eerst kwam ik niet alleen in de rol van teacher, maar ook als vertegenwoordiger van onze Stichting die sinds een klein half jaar het kinderhuis sponsort. Dat gebeurt op basis van een ‘agreement’ waarin onder meer is opgenomen dat de Stichting iedere maand haar bijdrage overmaakt nà ontvangst van een overzicht van de bestedingen in de voorafgaande maand. Dat overzicht is steeds keurig verstrekt, maar afgezien van allerlei min of meer vaste kosten stonden daarop ook steeds omschrijvingen van zaken die niet meteen duidelijk waren. Nu zag ik die met eigen ogen en ik was verbaasd hoe doelmatig het geld was besteed. Van belang is daarbij te bedenken dat het kinderhuis eind 2010 weliswaar een dak boven het hoofd had, maar dat dat een kaal huis was waarin zo goed als alles ontbrak. Een beetje opgetogen mailde ik naar mijn medebestuursleden het volgende:

Elektriciteit Eind 2010 hingen er welgeteld twee zwakke peertjes aan het plafond, één beneden en één boven. Maar de gemeente was toen al bezig met het aanleggen van nieuwe leidingen, dwz. in the open air dwars door de bomen. Die leidingen liggen/hangen er inmiddels en leveren veel meer stroom, oa. voor zeven (spaar)lampen, plus een aanzienlijke korting op de kosten: van 30 naar 25 dollar per maand bij veel ruimer gebruik. Maar het blijkt dat de gemeente gelijk een tv-kabel heeft getrokken en daarom zijn er nu twee 2e hands tv-tjes, één beneden en één boven, en trouwens ook een cd-spelertje.

Watervoorziening Er was één klein lekkend tappunt in het toilet annex wasplek voor de staf en een ‘met elastiekjes en plakband’ bij elkaar gehouden pomp in het badderhok, sinds kort alleen voor de jongens. Nu is er een robuuste nieuwe 2e hands pomp en bovendien is het tappunt door een nieuwe kraan vervangen en is vandaaruit een waterleiding doorgetrokken a. naar de plaats waar de nieuwe 2e-hands wasmachine staat, for staff only, b. naar de kookplaats, en c. naar de nieuwe badplaats voor de meisjes. Er hoeft dus niet meer eindeloos met zware emmers water gesjouwd te worden.

Drinkwater Nieuws is een apparaat om een vat met water op zijn kop bovenop te zetten, te filteren, te koelen en af te tappen, alsook een medicijnkastje, een fan (de 2e, één voor boven, één voor beneden), een deugdelijk verlengsnoer en een heuse klok.

Wasgelegenheid Aanvankelijk was er alleen het open washok met de oude pomp voor iedereen. Nu is er tegen de zijkant van het huis een cementen vloer gestort waar de meisjes kunnen badderen. Afgelopen week hebben de grote boys daarboven een afdak gemaakt van golfplaten, deels met afval hout, deels met nieuw hout. Zo’n afdak hebben ze trouwens ook aangebracht boven de kookplaats, dwz. tussen het huis en een soort loodsje tweeëneenhalve meter daarachter waar de kinderen altijd eten. Nog net op tijd voor de echte tropische regenbuien van augustus.

Keuken Er was een kookplaats, tot dan toe in de open lucht maar nu met een afdak, met twee stenen constructies waarbinnen coal en hout werden gestookt om de potten daarboven te verhitten. Die zijn nu vervangen door drie nieuwe eenvoudige kookpotten. Verder staan er nu in de ‘keuken’ een mooie 2e hands ijzeren rijstobbe en een idem glazen proviandkastje.

Erfafscheiding Die was er niet, ook niet naar de drukke weg ongeveer 60 meter vóór het huis. Dat is nu afgesloten door een hek, gemaakt van de bamboepanelen van….. het kippenhok! De kippen kunnen wel ergens anders slapen, is de gedachte. De rest van het erf is nu omzoomd door van dat groene geplastificeerde gaasdoek dat je bij ons ook wel ziet. Dit dient om de kinderen, de honden, de kippen en de eenden binnen het erf te houden en buiten de groentetuin.

Vervoer Er was een oude fiets en een té oude motorfiets, maar nu is er een tuktuk. Dat is een enorme aanwinst. Je kunt met zo’n groot huishouden-buiten-de-stad echt niet zonder. Hij rijdt de hele dag af en aan, naar de markt(en), naar de secondary school en (heel vaak) naar het ziekenhuis voor eerste hulp en medicijnen.

Onderwijs De kinderen gingen eind 2010 sinds enkele maanden weer naar school en kregen soms van mij als vrijwilliger (weer) een tijdje Engels. Het zat er niet in dat er meer vrijwilligers zouden komen. Toen heeft de directrice het zo weten te organiseren dat de kinderen vanaf zes jaar elke dag na het (vroege) avondeten in een schuur van de buren kosteloos een uur Engelse les krijgen van een Amerikaan die in de buurt is komen wonen. De grotere kinderen krijgen samen met andere kinderen uit de buurt ook elke dag een uur les, in een nabijgelegen kerkje en van een bevoegde, betaalde kracht. Dit verklaarde waarom ik vond dat ze zo goed gevorderd waren. En dat komt ook door het streven van de directrice om de vijf kinderen die na de grote vakantie naar de secondary school gaan, meteen in grade 8 ipv. in grade 7 geplaatst te krijgen. Zij zijn resp. 14, 15 en 16 jaar en hebben dus een grote leerachterstand tov. hun leeftijdgenoten. Daarnaast heeft een Cambodjaanse man van 26 jaar (zelf in een weeshuis opgegroeid) kost en inwoning gekregen in ruil voor ondersteuning bij huiswerk met name van de drie kinderen die het op school niet goed doen.”

Het zag er dus al veel beter uit dan een half jaar geleden. De kinderen waren ook veel levendiger ondanks dat er een aantal last had van een lelijke huidaandoening. Dat bleek ‘impetigo’ te zijn, een erg besmettelijk bacteriële infectie. De staf besteedde er, geïnstrueerd door de kliniek, veel aandacht aan en in de loop van mijn verblijf zag ik de meesten weer aardig opknappen. Overigens leed het enthousiasme van de kinderen voor de lessen er niet onder en genoten ze van de cursus met en op het kleine computertje dat ik had meegebracht.

(Th. Bolten, aug. 2011)