Het kinderhuis was tot eind 2010 gevestigd in de hoofdstad Phnom Penh en verkeerde tot dan in relatief goede doen. Toen raakte het in het grote financiële problemen. Enkele maanden later had het na vele omzwervingen weliswaar een pover huurhuis betrokken in Siem Reap en gingen de kinderen weer naar school, maar aan alles was gebrek. Het ergste was het gebrek aan voedsel en met name dat heeft geleid tot het oprichten van de Stichting.
In 2016 heeft het kinderhuis met hulp van de Stichting een eigen lapje grond verworven. Dat is inmiddels ontwikkeld tot een ‘compound’ met woon- en slaapruimte, een schooltje en een intensief benutte groentetuin.

Het kinderhuis telt 35 kinderen. In de afgelopen jaren hebben er ongeveer 10 het kinderhuis verlaten om zelfstandig te gaan leven en werken. In hun plaats zijn nieuwe weeskinderen gekomen. Degene die vertrokken onderhouden allemaal een goede relatie met het kinderhuis. De huidige 35 kinderen vormen samen een hechte groep, eigenlijk een soort familie. Dat is de verdienste van de zeskoppige staf onder leiding van mevrouw Sopheap. Twee stafleden hebben een achtergrond in het basisonderwijs waardoor het huis ook een goede leeromgeving biedt. Bijna alle kinderen gaan naar een private school. Twee kinderen zijn reeds door gestroomd naar de universiteit en de verwachting is dat de komende twee jaar vijf kinderen hen zullen volgen.

De kinderen komen allemaal uit benarde omstandigheden met als gemeenschappelijk kenmerk dat er niemand meer is om voor hen te zorgen. Meestal zijn de ouders overleden. Veel van de kinderen zijn aanvankelijk opgevangen door een grootouder (en zelfs overgrootouder) totdat die de zorg niet meer opbrengen. De laatste 10 opgenomen kinderen hadden zelf geen grootouder meer. De reden voor de problematische achtergrond van de kinderen is voor een groot deel te vinden in de gevolgen van de burgeroorlog die Cambodja decennia lang heeft geteisterd en het land volledig heeft ontwricht. Er heerst nog steeds een grote rechteloosheid waarvan met name de grote aantallen straatkinderen de dupe zijn. Een veilig huis en liefdevolle opvoeders zijn de beste garantie voor een beetje toekomstperspectief. En het biedt bescherming tegen de dreigingen van de straat zoals kinderhandel en sekstoerisme.