“Nee, die is van mij!”, gilt Ton tegen Vat. Ton bedoelt dat Vat per ongeluk zijn rugzak heeft gepakt. Ja, hun rugzakken lijken ook erg op elkaar. Ze zijn allebei vuil en gescheurd. Eerst waren ze rood, maar nu alleen nog een beetje roze. En van allebei is de rits kapot. De boeken en pennen vallen er bijna uit. Vat zegt: “Oh, sorry”, en geeft de rugzak lachend aan Ton. Lees verder Naar school. Vertelling uit Cambodja →

maart 2014

Dankzij een actie in Zaandam hebben we enkele laptops kunnen aanschaffen voor de oudere kinderen. Voor gebruik op school en ook voor de bijlessen Engels thuis.

Lees verder ’t Gaat best goed… →

en de Stichting tweeëneenhalf

Bezoek aan het Kinderhuis, september 2013

De Stichting is opgericht op het moment dat het financieel heel slecht ging. Dat bleek ook uit het feit dat de kinderen toen door geldgebrek niet meer naar school gingen. Sindsdien is het stapje voor stapje beter gegaan en dat geldt ook voor de scholing van de kinderen. Eerst zijn ze allemaal naar de public school gegaan. Daar is het onderwijs niet om over naar huis te schrijven. Toen een aantal kinderen op de public school duidelijk achterbleef, zijn zij overgeplaatst naar een particuliere school die gerund (en betaald) wordt door een Japanse niet-gouvernementele organisatie. Daar werden de resultaten van de leerlingen zienderogen beter.

Lees verder Het Kinderhuis bestaat nu zes jaar →

Bezoek aan het Kinderhuis, januari 2013

De kleine kinderen gaan ’s morgens om zeven uur naar school. Om elf uur komen ze weer thuis – handen wassen, eten en een lekker middag-slaapje. Als ze wakker worden gaan ze in bad en komen dan op een holletje naar ‘class’. Daar dreunen ze eerst het westerse alfabet op  (altijd struikelend over l-m-n), wijzen de letters van hun naam aan in een plaatjesboek en mogen dan kleuren in hun kleurboek. Lees verder ‘Neak teng aknie tsjong ei?’ →

Bezoek aan het Kinderhuis, juli 2012

Het was een stralende dag. Geen vuiltje aan de strak blauwe lucht. Echt geen dag om aan je paraplu te denken. Nou, dat heb ik geweten. Nadat ik om een uur of zes in een koel café nog een koffie had gedronken, slenterde ik onbekommerd naar huis. Ik had niet eens door dat de lucht verkleurde van blauw naar wit en grijs. En toen die eenmaal zwart kleurde en ik met een schok de bui al zag hangen, was ik feitelijk te laat. De regen viel in bakken uit de lucht en in een mum van een tijd was ik kletsnat. Het water dat loodrecht in dikke druppels naar beneden kwam, was ondoordringbaar en ik zag zo gauw geen plaats om te schuilen. Lees verder Tropical Delight en andere berichten →