De laatste Nieuwsbrief van een jaar geleden vertelde dat de kinderen vanwege de (eerste) lockdown vastzaten op de compound van het Kinderhuis. Niemand mocht er zonder goedkeuring van de politie in of uit. De kinderen konden niet naar school, maar volgden wel onderwijs online. Daarbij werden ze geholpen door twee vanwege Covid werkloze docenten, een broer van de directrice mevrouw Sopheap en een jonge vrouw die vroeger in het Kinderhuis gezeten had en een jaar eerder was afgestudeerd als lerares Engels. De tuin was gelukkig al ontwikkeld tot een ‘farm’ met veel kippen, groente en fruit.
Vlak na het begin van de Covid-19 bleek dat er nog een tweede epidemie was uitgebroken, Chikungunya, een gevaarlijke bacteriële infectie vergelijkbaar met knokkelkoorts. Ook het Kinderhuis werd niet gespaard. De toch al slecht bekend staande ziekenhuizen waren overvol. Vanuit Nederland hebben we geholpen om tegen hoge kosten zes ernstig zieke kinderen in deze of gene kliniek geplaatst te krijgen. Daar kwam nog bij dat twee jongens met een verregaande ontsteking aan hun bijbal (epididymitis) met spoed in een Thais ziekenhuis behandeld moesten worden. Uiteindelijk zijn al deze kinderen er weer bovenop gekomen. Maar dat gold helaas niet voor Pisey (12) bij wie acute leukemie werd geconstateerd. Reeds enkele weken later overleed zij tot ieders onbeschrijfelijke verdriet.
Ruim een jaar geleden, tussen de eerste en tweede lockdown, hebben vijf kinderen eindexamen middelbare school gedaan. Zij waren allemaal laat naar school gegaan en bij hun examen al eenentwintig jaar. Ze hadden plannen om door te studeren, maar daar stak Covid een stokje voor. Een jongen ging werken in een reparatieplaats van een vroegere bewoner van het Kinderhuis. Drie meisjes vonden werk in een shopping mall in Phnom Penh waar ze ook kost en inwoning hadden. Alle drie hadden ze spoedig verkering en nu maken ze trouwplannen. Het is ongewis is of ze nu hun studieplannen nog zullen doorzetten. Eén meisje bleef in Siem Reap. Zij had al verkering met een jongen van haar school en was spoedig zwanger. Tussen de tweede en derde lockdown zijn zij getrouwd met een kleine ceremonie waarvoor zij wel de traditionele kleding hadden gehuurd. Niet lang daarna is hun zoontje geboren.
Toen Covid vanuit China de wereld ging overspoelen, bleef Cambodja een jaar lang zo goed als ongedeerd. Na een jaar was er sprake van slechts driehonderd geïnfecteerden en er was nog niemand aan overleden. De autocratische regering legde niettemin, uit voorzorg, vrijwel het hele land plat en met snelle wetgeving werden de laatste burgerlijke vrijheden opgeheven. Omdat het beeld in vergelijking met andere landen (waaronder Nederland) zo gunstig bleef, ontving Cambodja de ene na de andere internationale loftuiting. Er verscheen zelf een boek over de sterke man van Cambodja: ‘Hun Sen, The handsome hero who went against the current to fight Covid-19’.
Februari 2021 – november 2021
In februari was er plotseling een grote uitbraak van het covid-virus. Dat was het gevolg van een groep Chinezen die uit hun quarantaine wisten te ontsnappen. Dat was overigens niet zo moeilijk, want de bewakers waren makkelijk om te kopen. Het virus verspreidde zich razendsnel en al gauw was er sprake van een onbeheersbare situatie. Het regiem antwoordde hierop met draconische maatregelen. De hoofdstad werd bijvoorbeeld zodanig afgesloten dat er reële hongersnood uitbrak. Inmiddels waren er vaccinaties op de markt en Cambodja kreeg direct grote partijen Sinovac en Sinofarm van bevriend China. Met inzet van het leger werden vervolgens zo veel mogelijk mensen gevaccineerd. Dat rendeerde, want op de mondiale lijst van landen met percentages inentingen steeg Cambodja allengs naar de koplopers. Het aantal geïnfecteerden, ziekenhuisopnames, ic-opnames en doden daalde drastisch en in oktober j.l. besloot men de pandemie onder controle te hebben.
November 2021 – heden
Begin november werd de opschorting van alle beperkende maatregelen aangekondigd en op vijftien november ook daadwerkelijk afgekondigd. Dit betekende onder meer dat ook onze kinderen eindelijk weer naar school mochten! En voor buitenlanders dat ze bij binnenkomst alleen een vaccinatiebewijs plus een recente PCR-test hoefden te overleggen. Het was een mooie bijkomstigheid dat het einde van alle beperkingen samen viel met het traditionele driedaagse waterfestival. Dat bracht een miljoenenpubliek op de been ondanks het feit dat de fameuze roeiwedstrijden dit jaar nog geen doorgang konden vinden. Vooralsnog geldt op lokaal niveau helaas nog wel dat kinderen in tehuizen geen contact mogen hebben met buitenlanders, maar het bestuur van de stichting hoopt dat ook deze beperking spoedig zal vervallen.
De kinderen hebben zeven maanden in thuis-quarantaine gezeten. Sinds oktober mogen ze weer -beperkt- naar buiten. Ze mogen ook weer naar school, dwz. drie dagen per week omdat steeds maar de helft van de kinderen in een klaslokaal mag. Maar ze zijn al lang blij dat ze niet meer opgesloten zitten en dat ze hun vriendjes en vriendinnetjes weer kunnen zien.
